Kutsal 13 :))
13 + 9= 22 aydır hayatımızda bu velet.. İyi ki hayatımıza girmiş..Her gün beraber yeni şeyler öğreniyoruz.. Açıkçası bildiğim şeyleri onun yaşaması ne gibi bir heyecan verecek ki bana diye düşünürdüm.. Düşüncede kaldı:)) Fark ettiği her yeni şeyde, yapmayı öğrendiği her şeyde sanki ben ''yeniden doğuyorum''..
9. aydan beri parmaklarımızdan tutup yürürdü Çağlar.. Sıralama işi 11. ayın başında başladı ve tamamen yürümesi bu ayı buldu. Zaten acelemiz yoktu. Ama yapabildiğini bildiğim bir şeyde kendine tam güvenmemesi zamana ihtiyacı olduğunu gösteriyordu elbette. Ve şimdi pıtır pıtır oradan oraya yürüyen ve bundan çook keyif alan minnak bir adamın Annesiyim.. Ve çok gururluyum:) Tabi ki tüm bebekler bu süreçlerden geçiyor.. ama insan kendimi ''benim oğlum'' demekten alamıyor niyeyse:)
Gece uykuya geçişleri 12.aydan beri 7-8e çektik lakin kalkma saati hep aynı:) Gündüz iki uykuya devam.. 3 ana, 2 ara öğün yemek de devam :)) Bu aralar biraz kaşık fobisi oluştu sanki:) Çorba hariç hiç bir şeyi kaşıkla yemek istemiyor çünkü adamım ben yiyeceğim diyor:) Bu ay inanılmaz dillendi.. inanamıyorum.. Baba, Annea, Dede'ye Anana(Anneanne) Bebeee(bebek), veyy( ver), deey(gel); buu (Su) gibi kelimeler eklendi.
Tüm gün evin içinde pıtır pıtır yürümede. kah kendi kah benim elimden tutarak. Yürümeyi öğrendi ama hala parmağım en kıymetli şeyi gibi davranıyor:D E bu sayede bende formumu koruyorum:P
Çağlar mutfağı çok seviyor. Ne zaman mutfakta bir şeyler pişirsem illa ellerini uzatıp kucağına al beni der ve pişirdiğim her neyse açıklamasını duyduktan sonra istiyorsa ver der:) Misal geçen öğlen uykusundan uyanınca koklamaya başladı. Muffin yapmıştım onun için..ve tarçın kokusu yayılmıştı tüm eve.. Kek yaptım oğlum sana, güzel kokuyor dimi dedim.. Gülümsedi. Aşağı indik..elimden tuttu ve beni mutfağa götürdü. Sonra kaldırdı elleri ''ıh ıh' al beni kucağına. Peki oğlum, aldık.. Kekleri görünce ayyyyy yeaaa (sevinme ifadesi), veeey demeye başladı :))) Hem çok sevindim, derdini anlatabiliyor olmasına.. Hem de ne ara büyüdü ki bu çocuk diye içten içe sızlanıyordum.. Sırtı yere gelmez daha Çağlar'ın.. Aç kalmaz, susuz kalmaz, istediği yere götürtür kendini..Biliyorum ki derdini rahatça anlatabiliyor.
Artık bebeklikten çıktı.. Çocuk oldu benim oğlum:) Umarım her zaman merakı, farkındalığı ve neşesi daim olur hayatında..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder